Volvo Amazon en andere oude voertuigen.
Dit is natuurlijk helemaal geen item voor een cursus muziek-theorie, maar hier ben ik ook bijzonder enthousiast over. Daarom één pagina over iets anders.
De meeste oude auto's vind ik leuk, maar de Volvo Amazon heeft voor mij iets speciaals. Ze zijn niet snel, maar je kunt goed met het huidige verkeer meekomen.
Hierboven onze "Combi" uit 1968. De auto wordt gewoon gebruikt waar hij voor gemaakt is, dus ook om van alles mee te vervoeren.
De Amazon is gebouwd van 1956 tot 1970. Ze zijn degelijker dan de meeste andere auto's uit die tijd, maar uiteindelijk roesten ze toch ook. Zo nu en dan moeten ze grondig aangepakt worden. Het zijn simpele auto's zonder elektronica. De motoren zijn zeer betrouwbaar. Onderdelen zijn goed verkrijgbaar, ook het plaatwerk.
Dit is onze sedan uit 1966. Toen we deze auto kochten in 1999 was hij in redelijke staat, maar na verloop van tijd vielen de gaten er in. Ik heb inmiddels van alles vernieuwd en het is weer een nette auto.
Ik doe het liefst zo veel mogelijk zelf. Ik heb altijd gereed-schappen en machines verzameld en een poosje geleden kon ik ook een brug op de kop tikken. Dat is ideaal voor bijna elke klus en natuurlijk "super de luxe" voor een hobbyist.
Ook de onderkant roest. De enige oplossing is helemaal kaal halen, waar nodig delen vervangen en weer een goede beschermlaag aanbrengen. Een brug is dan onmisbaar.
Ook als je auto's even kwijt moet biedt een brug uitkomst.
Er in rijden kost bijna niets. Geen wegenbelasting voor auto's ouder dan 40 jaar en onze Volvo's rijden op het goedkope (en relatief schone) LPG. Een WA oldtimer-verzekering kan al voor een paar tientjes per jaar. APK eens in de 2 jaar en voor auto's van 50 jaar en ouder is de APK-plicht per 1-1-2021 vervallen.
De sedans zijn niet echt zeldzaam. Een goede combi is moei-lijker te vinden en ook duidelijk meer waard. Deze Volvo's zijn best wel gewild en behouden hun waarde. Als je zo'n auto in goede staat houdt is er dus ook geen sprake van afschrijving (de waarde stijgt op dit moment zelfs iets). Als je eenmaal zo'n auto hebt zijn de enige substantiële kosten voor onder-houd, reparaties, onderdelen en soms restauraties.
Als je denkt; ik wil ook zo'n Volvo om goedkoop te rijden, even wat kanttekeningen. Met droog zomers weer rijdt het goed, maar bij regen en kou heb je last van slecht zicht door kleine spiegeltjes, ielige ruitenwissertjes en beslagen ramen. Daarbij is zo'n auto zijwindgevoelig en rumoerig. Geen airco, geen cruise control, geen ABS en geen stuurbekrachtiging waar-door parkeren soms aardig wat spierkracht kost. Je moet handig zijn, een sleutelplek hebben en tijd en zin hebben om te knutselen. Als je alles moet laten doen wordt het alsnog een dure hobby. Bij dagelijks gebruik is een goedkope oldtimerverzekering overigens niet toereikend. Ook is zo'n auto soms niet te gebruiken door groot onderhoud of een restauratie. Sommige steden doen al moeilijk vanwege milieueisen. Kortom, goedkoop rijden kan, maar als je het alleen daarom doet gaat het op den duur waarschijnlijk tegen staan. Zo'n auto vind ik leuk als hobby naast een gewone auto en ik vind het fijn dat de kosten te overzien zijn.
Met zo'n Volvo word je op straat zo nu en dan aangesproken, maar ik had veel meer aanspraak en bekijks met deze Trabant met een viertakt Volkswagen Polo motor. Een van de aller-laatste uit 1991. Hij haalde 135 km/ uur. Op de snelweg leidde dat tot verbaasde blikken van ouderen, want vroeger is hier alleen de sterk vervuilende tweetakt uitvoering verkocht die zo'n 85 km/uur haalde. Na 1974 mochten ze hier niet meer verkocht worden vanwege emissie-eisen. Trabants met de schonere Polo-motor (bouwjaren 1990 en 1991) zijn in Neder-land nooit nieuw geleverd. Niemand wilde toen meer een Trabant. Dit exemplaar is later geïmporteerd. Ik heb hem opgeknapt en ik heb er een paar jaar mee gereden. Daarna kon ik hem goed verkopen en dat heb ik toen maar gedaan.
Mijn oudste voertuig is een Puch uit 1963. Alles vernieuwd, motortje gereviseerd en laten keuren voor een kenteken. Puur jeugdsentiment en ook iets wat z'n waarde behoudt.
Dit is onze Eriba uit 1989. De caravan is licht, laag, gestroom-lijnd en degelijk. Mijn vrouw en ik gaan er elk jaar mee weg. Onderweg hebben we alles bij de hand en als we ergens kamperen hebben we een gewone auto tot onze beschikking. Binnen enkele minuten staan we gesteld of zijn we weg. Handiger dan een camper vinden wij en veel goedkoper. Deze caravan kochten wij in 2012 en tot onze verbazing zijn de vraagprijzen voor deze oude Eriba's nu verdubbeld. Ook geen afschrijving dus.
Een paar jaar geleden zocht ik een auto met een hoge zit, min. 120 PK, airco, max. gewicht 1350 kg. en een benzine-motor i.v.m. de wegenbelasting en aanschafprijs ca. 3000,--. Ik zocht niet speciaal een terreinwagen, maar een Mitsubishi Pajero Pinin was de enige auto die aan de eisen voldeed. In Nederland zie je ze nauwelijks (de gewone Pajero wel, maar die is veel groter en zwaarder). Ik gebruik de auto bij slecht weer of bij warm weer voor de airco en om de caravan te trekken. We nemen nu ook wel eens een ruige route en dan is deze Mitsubishi in z'n element, maar ook op de grote weg zoeft hij lekker. Bij zware regenval en gladheid is de vierwiel-aandrijving een uitkomst. De auto is kort en past in vrijwel elke parkeer-plek. Het is mijn jongste voertuig (2001).
Kortom, genoeg te knutselen om dit alles rijdende te houden.