Tonen gitaar
Voor algemene uitleg over tonen, zie de vorige pagina's.
Een gitaarhals wordt in deze cursus verticaal afgebeeld.
De "kop" en de "body" (of klankkast) worden niet getekend.
Een afbeelding van een hals is vaak maar een gedeelte van een hals.
Vaak wordt de hals getekend vanaf het begin (vanaf de "kam"). De kam is dan een dikker getekend horizontaal lijntje (zie hieronder)
Op een piano zie je duidelijk verschil tussen de tonen A B C D E F G (witte toetsen) en de tonen Ais Cis Dis Fis Gis (zwarte toetsen).
Op een gitaar is dat niet zo. De volgende toon is gewoon een vakje verder. Hiernaast alle tonen op de A-snaar van de gitaar.
De stippen of strepen die je vaak op een gitaarhals tegenkomt zijn alleen maar herkenningspunten om makkelijker te weten waar je zit. Tegenwoordig is dat uniform, maar op hele oude gitaren zitten ze niet eens altijd op de zelfde plek.
Ook hier zie je weer dat er tussen B en C en tussen E en F geen toon vookomt met "is" of "es".
Als men op een gitaar het zelfde onderscheid tussen wit en zwart zoals op de piano had willen aangeven, dan had het er zoals hiernaast uitgezien, maar dat wordt nooit gedaan omdat een gitaar soms anders wordt gestemd en dan klopt er niets meer van.
Ook gebruikt men vaak een z.g. capo (zie onderstaande afbeelding) om de gitaar in z'n geheel hoger te laten klinken. Ook dan zou het zeer verwarrend zijn.
