Omkering / slash / polychord
Omkering
Het C-akkoord bestaat uit de tonen C E G (1 3 5) waarbij de C als laagste gespeeld wordt. Als je een van de andere tonen uit het C akkoord als laagste speelt krijg je een "omkering", bijv. E G C. Dit duidt men aan met C/E.
Je zou dit akkoord een eigen naam kunnen geven als je de toon E als nieuwe grondtoon zou zien. Het zou dan een Em#5 worden (reken maar uit met de toonladder van E als uitgangspunt) maar als men in de muziek uitgaat van een C akkoord en de harmonische toon E uit het akkoord als laagste wil horen, dan heet het een omkering, om precies te zijn: de 1e omkering (G C E is de 2e omkering).
Beide omkeringen worden in ieder geval als een C-akkoord ervaren als er door bijv. de basgitaar een C grondtoon gespeeld wordt.
Bij uitgebreide akkoorden gebruikt men voor de duidelijkheid nog wel eens meerdere slashes, bijv C7/9/11. Als men dan ook nog een veranderde laagste toon wil aangeven doet men dat achter de laatste slash, zoals bijv. C7/9/11/E
Slash
Als je een toon die niet in het akkoord voorkomt als laagste bij een akkoord wil voegen, kan dat ook met een slash. Bijv. bij een Cm (C Es G) kun je de lager gelegen toon As erbij voegen. Als je die As als nieuwe grondtoon zou zien wordt het een As maj7, maar als men van een Cm wil blijven uitgaan kan men dit ook opschrijven als Cm/As (het is de zelfde schrijfwijze als bij de bovenstaande omkering)
Samenspel met bas(gitaar)
Bij eenvoudige liedjes gebruik ik de bovenstaande schrijfwijze vaak voor het aangeven van de tonen van de basgitaar. Zo kun je in één keer de akkoorden en de (belangrijkste) tonen voor de basgitaar opschrijven.
Polychord
Dit is voor de volledigheid, want je komt het heel weinig tegen.
Je kunt bovenop een akkoord nog een akkoord spelen. Zeg maar twee akkoorden op elkaar stapelen, bijv.:
Am
G7
Dat noemt men een "polychord". Poly (Grieks) betekent "veel". Onder het horizontale streepje staat het hoofdakkoord en boven het streepje staat het "er bovenop gestapelde" akkoord. Het hoofdakkoord G7 bestaat uit de tonen: G B D F. Daar bovenop een Am bestaande uit: A C E.
De totale klank is G B D F A C E wat overeenkomt met een G7/9/11/13 (ook G13 genoemd). De schijfwijze als "polychord" kan het lezen van zo'n uitgebreid akkoord vergemakkelijken, vooral als er sprake is van verschillende partijen. Bijv. een piano speelt een G7 en een zanggroep zingt er een Am bovenop.