Leerzame stijl voor gitaar
Rock- en jazz-gitaristen hebben zich niet zelden verdiept in een van de country-stijlen "bluegrass" om hun techniek te verbeteren. Sommige bluegrass nummers worden razendsnel gespeeld, altijd met een clean geluid, vaak op een akoestische gitaar. Elk toontje moet goed hoorbaar en strak in de maat zijn. Een solo bestaat doorgaans uit "open" melodietjes waarin een fout toontje ondanks de snelheid enorm opvalt. Vele speel-technieken worden gebruikt. Goede oefenstof dus.
Voor de rechterhand beschrijf ik de belangrijkste aanslag-technieken. Engelse termen omdat je die op Youtube het meeste tegenkomt. Een plectrum heet in het Engels een "pick".
Strumming: Gewoon "slag" spelen.
Fingerstyle: Tokkelen met duim en vingers. Men gebruikt ook plectrums die op de duim en vingers geschoven kunnen worden.
Chickenpicking: Pectrum tussen duim en wijsvinger en ook aanslaan of tokkelen met met middel- en ringvinger (wordt ook "hybrid-picking" genoemd).
Flatpicking: Snel heen en weer met een plectrum.
Crosspicking: Tokkelen over meerdere snaren met een plectrum.
Sweeppicking: Snel met de plectrum over een aantal naast elkaar gelegen snaren en daar loopjes mee spelen.
De linkerhand is er niet alleen maar voor om de juiste toon te maken, maar ook om de snaar te laten klinken, zeg maar aanslaan met de vingers van de linkerhand. De belangrijkste technieken:
Hamer on: Vinger hard in een vakje plaatsen (hameren) zodat een een snaar gaat klinken.
Pull of: Vinger van de snaar aftrekken waardoor de snaar gaat klinken.
Slide: Schuiven naar een ander vakje waardoor de snaar blijft klinken en je toch een andere toon krijgt zonder aanslaan.
Bend: Snaar opdrukken zodat er een andere toon ontstaat.
Ik moest hard oefenen om een stukje bluegrass van 2 minuten te kunnen spelen op een (voor deze stijl) middelmatige snelheid van 240 beats per minuut of 120 als je half zo snel telt. Hoe je ook telt, een aanzienlijk deel van een solo bestaat dan uit 480 tonen per minuut (dat zijn 8 tonen per seconde) afgezien van de nog snellere riedeltjes.
Luister naar het door mij zelf gecomponeerde stukje Bluegrass. Eerst een "thema", dan 3 rondjes solo en nog een keer het thema. Ik maak gebruik van strumming, flatpicking, crosspicking, sweeppicking, hamer-ons, pull-offs en slides.
Ik had niet de illusie dat het perfect zou worden. Dat is het ook niet en dat is ook vrijwel onmogelijk als je pas op je 64e als "Hollandse kaaskop" begint met deze puur Amerikaanse stijl. Het stukje muziek vindt ook niet z'n oorsprong in een traditionele "fideltune" zoals veel bluegrass nummers. Ik zie het als "een dappere poging" en een goede oefening. (opname en bas: Jaap)